آشنایی با تفاوت علائم دیابت نوع یک و دو
فرق دیابت نوع یک و دو در علائم آن‌ها نیز مشخص است؛ در ادامه علائم هریک از این بیماری های قند خون بررسی و تفاوت آن‌ها ذکر شده است.
دیابت نوع یک: علائم این دیابت معمولاً به‌سرعت (طی چند هفته) و به‌صورت شدید ظاهر می‌شوند. نشانه‌های دیابت نوع یک شامل تشنگی شدید، ادرار مکرر، کاهش ناگهانی وزن، خستگی و ضعف، تاری دید و گاهی تحریک‌پذیری و تغییرات خلقی است. البته این بیماری ممکن در موارد شدیدتر منجر‌به عارضه کتواسیدوز دیابتی نیز شود.
دیابت نوع دو: علائم دیابت نوع دو ممکن است به‌صورت تدریجی بروز کنند یا در ابتدا نامحسوس باشند. این علائم شامل تشنگی، ادرار مکرر، خستگی، تاری دید، زخم‌هایی که به‌کندی بهبود می‌یابند، و گاهی عفونت‌های پوستی و مخمری است. دیابت نوع دو در موارد پیشرفته ممکن است به مشکلاتی مانند اختلال در عملکرد جنسی و بروز زخم در پا نیز منجر شود.
تفاوت علت بیماری دیابت نوع یک و دیابت نوع دو چیست؟
دیابت نوع یک و دو اختلالات متفاوتی در تنظیم قند خون هستند که علل و مکانیزم‌های متفاوتی دارند:
دیابت نوع یک: این نوع دیابت به‌عنوان یک بیماری خودایمنی شناخته می‌شود. سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلول‌های بتا در پانکراس را که انسولین تولید می‌کنند، موردحمله قرار می‌دهد و آن‌ها را از بین می‌برد. در نتیجه، بدن قادر به تولید انسولین کافی نیست.
دیابت نوع دو: این نوع دیابت با مقاومت به انسولین و نقص تدریجی در تولید انسولین توسط پانکراس مشخص می‌شود. در دیابت نوع دو، سلول‌های بدن به انسولین پاسخ کمتری می‌دهند، که به این حالت مقاومت به انسولین گفته می‌شود.
بررسی سن بروز دیابت نوع دو و یک؛ چه افرادی به دیابت نوع یک و دو مبتلا می‌شوند؟
دیابت نوع یک و دو در گروه‌های سنی مختلف و با الگوهای خاصی ظاهر می‌شوند:
دیابت نوع یک: معمولاً کودکان، نوجوانان و جوانان به دیابت نوع یک مبتلا می‌شوند. این دیابت به‌ندرت در بزرگسالان بروز می‌کند و بیشتر به‌عنوان «دیابت جوانی» شناخته می‌شود.
دیابت نوع دو: این نوع بیشتر در بزرگسالان میانسال و مسن دیده می‌شود، هرچند اخیراً موارد ابتلا در جوانان و حتی نوجوانان نیز افزایش یافته است.
بررسی تفاوت عوامل خطرناک در بیماری دیابت نوع یک و دو
تفاوت‌های عمده در عوامل خطر برای دیابت نوع یک و دو عبارت‌اند از:
دیابت نوع یک:
وجود سابقه خانوادگی دیابت نوع یک خطر را افزایش می‌دهد.
برخی عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض ویروس‌ها ممکن است نقش داشته باشند.
برخی از شرایط خودایمنی مانند بیماری‌های تیروئید خطر ابتلا به دیابت نوع یک را افزایش می‌دهند.
خطر دیابت نوع یک در برخی کشورها بیشتر است.
دیابت نوع دو:
چاقی بزرگ‌ترین عامل خطر برای دیابت نوع دو است.
سبک زندگی کم تحرک و نداشتن فعالیت جسمانی خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش می‌دهد.
خطر دیابت نوع دو با افزایش سن، به ویژه پس از ۴۵ سالگی افزایش می‌یابد.
ژنتیک و سابقه خانوادگی دیابت، خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.
دیابت نوع یک خطرناک است یا نوع دو؟
دیابت نوع یک معمولاً به‌عنوان دیابت خطرناک‌تر شناخته می‌شود؛ زیرا به دلیل نیاز فوری و مداوم به انسولین، خطر بروز مشکلات حاد مانند کتواسیدوز دیابتی بالاتر است. همچنین بیماران مبتلا به دیابت نوع یک در مقایسه با نوع دوم طول عمر کوتاه‌تری دارند و احتمال مرگ‌ومیر در دیابت نوع یک بالاتر است.
دیابت نوع دو نیز در برخی موارد منجر‌به عوارض جدی می‌شود، اما این عوارض معمولاً بر اثر مدیریت نامناسب بیماری برای مدت طولانی ایجاد خواهند شد. از‌این‌رو در‌صورتی‌که برخی از افراد به هر دلیلی مبتلا به دیابت نوع دو شوند، پزشکان به‌منظور جلوگیری از کاهش قند خون و همچنین کاهش مقاومت به انسولین داروهایی همچون سینوریپا را برای فرد بیمار تجویز می‌کنند.
پیشگیری از ابتلا به دیابت؛ راهی برای کنترل کاهش قند خون
Comments